نیمی از مبتلایان در سنین ۲۵ تا ۳۹ سال
تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۹۰۰۳۸
در حال حاضر حدود ۲۳ هزار مبتلای زنده به «HIV» در کشور گزارش میشود؛ تشخیص و درمان رایگان و محرمانه بیماری هم در ۱۲۰ مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری صورت میگیرد و HIV سالهاست که دیگر «کُشنده» نیست و در صورت تشخیص و درمان بهنگام، دیگر فرد به مرحله «ایدز» نخواهد رسید و میتواند بیماریاش را در محدوده قابل کنترل نگه دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در آستانه روز جهانی ایدز، دکتر سیداحمد سیدعلینقی - اپیدمیولوژیست، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و معاون مرکز تحقیقات ایدز ایران در گفتوگو با ایران اکونومیست، با اشاره به شعار امسال روز جهانی ایدز مبنی بر "برابری دسترسی همگان به خدمات تشخیص و پیشگیری"، گفت: از اواخر سال ۱۳۹۸ که شاهد فراگیری شیوع کرونا بودیم، خدمات مراقبت و درمان HIV به دلیل عدم حضور بیماران در فضای درمانی به دلیل ترس از کرونا تحت تاثیر قرار گرفت. شعار امسال بر آموزش راههای پیشگیری از ابتلا به بیماری و لزوم دسترسی همگان به خدمات تشخیصی تاکید دارد.
آثار کرونا بر مبتلایان HIVاو درباره بروز کرونا در مبتلایان به ایدز و عوارض احتمالی ابتلا به این بیماری، بیان کرد: مطالعات در این رابطه خیلی ضد و نقیض است، اما در مجموع میتوان گفت میزان مرگ و میر در اثر ابتلا به کرونا در مبتلایان به HIV که تحت دارو درمانی قرار داشتند و به درمان هم پایبند بودند، شبیه به جمعیت عمومی بود. البته خیلی از عوامل دیگر هم باید در این زمینه بررسی شود؛ به عنوان مثال بیمار مبتلا به HIV اگر بیماری زمینهای دیگری مانند دیابت یا پرفشاری خون و... داشته باشد، اینها هم باید در محاسبات ما به کار گرفته شود؛ چون تاثیر خود را بر بیماری خواهند گذاشت؛ بنابراین باید مجموعه عوامل بررسی شود.
او درباره جزئیات اجرای برنامه استراتژیک کنترل HIV در کشور به ایران اکونومیست تصریح کرد: این یک برنامه کامل است اما اینکه به آن عمل شود مهم است. به هر حال کرونا نه تنها جامعه ما بلکه کل دنیا را تحت تاثیر قرار داده است و به طور کلی مقداری برنامههای کنترل درمان و پیشگیری از HIV را تضعیف کرده است و فکر میکنم اولویت کشورها باید موضوع پیشگیری و تشخیص باشد. در این زمینه بها دادن به امر آموزش یک موضوع حیاتی است که باید با قدرت ادامه یابد و افراد بتوانند بدون هیچ ترسی از انگ اجتماعی نسبت به تشخیص و درمان خود اقدام کنند.
"انگ اجتماعی" مهمترین چالش مبتلایان به HIVوی با اشاره به اینکه انگ اجتماعی اکنون یکی از چالشهای اصلی مبتلایان به HIV است، اظهار کرد: گاهی رفتار افرادی که متوجه بیماری مبتلایان میشوند، برایشان آزار دهنده است و حتی ممکن است در برخی مراکز از ارائه خدمت به مبتلایان HIV خودداری شود.
HIV چه زمانی به ایدز تبدیل میشود؟وی درباره تفاوت ایدز و HIV نیز توضیح داد: همه افراد وقتی که ویروس HIV به بدنشان منتقل شود، به عنوان مبتلای به HIV شناخته میشوند؛ اما وقتی سیستم ایمنی از حدی بیشتر افت کند که عفونتهای فرصتطلب به بدن هجوم آورند و سیستم ایمنی به حدی ضعیف شود که هر عفونتی که در بدن یک فرد عادی بیماری زایی نمیکند اما در این افراد بیماری زایی کند، دیگر مبتلای به HIV به مرحله ایدز رسیده است که ایمنی بدن کاهش یافته و انواع ویروسها در بدن بروز مییابد. رسیدن بیماری به مرحله ایدز عوارض زیادی برای بیمار ایجاد میکند زیرا درد و رنج زیادی برای بیمار به همراه خواهد داشت به نحوی که کیفیت و کمیت زندگی او و حتی طول عمرش تحت تاثیر خواهد بود.
وی افزود: البته خوشبختانه اکنون با توجه به درمانهای خوبی که برای HIV وجود دارد، اگر افراد مبتلا، سریع تشخیص داده شوند و تحت درمان قرار گیرند دیگر به مرحله ایدز نخواهند رسید. در حال حاضر درمانهای موثر HIV وجود دارد که بیمار با مصرف یک یا دو قرص در روز میتواند بیماریاش را در محدوده قابل کنترل نگه دارد.
آثار تشخیص و درمان به موقع مبتلایان در بهبود کیفیت زندگیاین اپیدمیولوژیست، ادامه داد: تحت درمان بودن بیماری HIV علاوه بر آنکه برای خود بیمار و کیفیت زندگیاش مفید است، سبب میشود تا تعداد ویروس در بدن او کاهش یافته و از انتقال بیماری در جامعه هم جلوگیری شود؛ بنابراین موضوع تشخیص بیماری بسیار حائز اهمیت است و افرادی که رفتارهای پرخطر داشتهاند، باید بدون ترس به سرعت اقدامات آزمایشی و تشخیصی را انجام دهند تا اگر بیمار بودند برای درمان آنها اقدام شود؛ موضوعی که هم به نفع خود آنها و هم به نفع جامعه است، تشخیص و درمان به موقع است.
ابتلا به HIV دیگر به معنای مرگ زودرس نیستاو درباره زمان طلایی تشخیص بیماری در پی رفتار پرخطر، بیان کرد: یک جنبه موضوع، بخش پیشگیری است که برای این امر ۷۲ ساعت زمان قائل میشوند و اگر کسی که رفتار پرخطر داشته است طی ۷۲ ساعت به پزشک مراجعه کند، میتواند تحت درمان پیشگیری قرار گیرد که احتمال ابتلای او به HIV به حداقل برسد؛ اما اگر فردی به دنبال رفتار پرخطر به بیماری HIV مبتلا شود باید هرچه زودتر نسبت به درمان اقدام کند تا طول عمر طبیعی مشابه جمعیت عادی جامعه داشته باشد و میزان انتقال ویروس در جامعه هم کاسته شود.
وی تاکید کرد: دیگر به هیچ عنوان ابتلا به HIV به معنای مرگ زودتر بیمار نیست و نمیتوان آن را در دسته بیماریهای کشنده قرار داد. در حال حاضر HIV در صورتی که تحت درمان باشد یک بیماری مزمن است که هرچند بی درد و رنج نخواهد بود اما دیگر مانند گذشته افراد به دنبال ابتلا به HIV ترس از مرگ نخواهند داشت؛ چرا که میتوان با دارو درمانی بیماری را کنترل کرد هرچند که هنوز هم این بیماران متوجه انگ اجتماعی میشوند و در این زمینه هم باید فرهنگسازی صورت گیرد.
تشخیص و درمان رایگان و محرمانه در ۱۲۰ مرکز مشاوره بیماریهای رفتاریمعاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز ایران در پاسخ به سوالی درباره اینکه در صورت رفتار پرخطر، برای انجام اقدامات تشخیصی به کجا باید مراجعه شود، گفت: بهترین مرکز برای مراجعه این افراد مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری است که در سطح کشور حدود ۱۲۰ مرکز مشاوره داریم. در این مراکز تمام خدمات مشاوره، تشخیص و درمان به شکل رایگان و با تاکید بر محرمانگی اطلاعات بیمار به افراد مشکوک به بیماری یا بیماران ارائه میشود. آدرس مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری در سایت وزارت بهداشت یا با جستوجو در اینترنت یافت میشود؛ به علاوه آنکه ساکنین هر شهر با تماس با تلفن ۱۱۸ هم امکان دستیابی به راههای ارتباطی با مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری در شهر خود را خواهند داشت. علاوه بر آن در اکثر استانها خطوط مشاوره تلفنی هم برای بیماران وجود دارد؛ به عنوان مثال اکنون در مرکز تحقیقات HIV شماره تماس ۶۶۵۹۳۰۳۰ با پیش شماره ۰۲۱ میتواند به شکل تلفنی به افراد مشاوره تلفنی ارائه دهد.
پایبندی به درمان مهمترین اصل برای مبتلایان HIVاو با تاکید بر لزوم پایبندی بیماران به درمان، اظهار کرد: درحال حاضر درمانهای خوبی برای بیماری به وجود آمده است که حتی سبب میشود مبتلایان زندگی با کیفیتی تجربه کنند.
وی با اشاره به افزایش کیفیت درمان HIV، تصریح کرد: یک زمانی قرصها و داروها عوارضی برای بیمار به همراه داشتند اما اکنون با داروها و درمانهای جدید کیفیت زندگی افراد افزایش یافته است و عوارض دارویی بسیار کم شده است.
دارو رسانی به بیماران حتی در اوج کرونااین عضو هیات علمی دانشگاه درباره تامین داروی بیماران مبتلا به HIV نیز به ایران اکونومیست گفت: نمیتون از تاثیر تحریمها چشمپوشی کرد اما وزارت بهداشت سعی کرده است با همکاری سازمان ملل داروها را تهیه کند. ضمن آنکه شرکتهای داخلی هم توانمند شدهاند و برخی از داروها هم در داخل تولید میشود. به طور کلی دارو در مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری وجود دارد. در زمان شیوع بالای بیماری کرونا افرادی که نمیتوانستند به شکل حضوری به مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری مراجعه کنند حتی با پیک برایشان دارو ارسال میشد تا روند درمان بیمار متوقف نشود.
سرانجام کشف واکسن HIV به کجا رسید؟او درخصوص اخباری که هر ازچند گاهی بویژه از منابع خبری خارجی مبنی بر کشف واکسن HIV منتشر میشود، توضیح داد: اخباری که اعلام میشود در حد تحقیقات است. این موضوعات باید وارد جامعه شده و آثار آن را در سطح وسیع دید؛ زیرا یک واکسن یا دارو تا بخواهد به مصرف جامعه برسد باید فازهای مختلف را طی کند و گاهی اوقات در این زمینه اغراق میشود. البته این به معنای دروغ بودن اصل خبر نیست اما باید مراحل مطالعاتی و تحقیقاتی به شکل کامل طی شود تا بتوان گفت به واکسن HIV دست یافتهایم.
سهم بالای خاورمیانه در بروز عفونت HIVوی درباره وضعیت جهانی موارد مثبت HIV، تصریح کرد: تا پیش از شیوع کرونا در کشورهای پیشرفته بروز HIV در گروههای جمعیتی خاصی مانند مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی داشتند، زنان آسیبپذیر و... شیوع داشت و بیماری در سطح جامعه کنترل شده و کم بود. در منطقه خاورمیانه اما میزان شیوع و بروز HIV از سایر نقاط دنیا مخصوصا اروپا و آمریکا بیشتر است که این موضوع هم به عوامل مختلفی از جمله فرهنگ، گزارشدهی موارد مثبت، میزان اهمیت برنامههای پیشگیری و تشخیص و ... باز میگردد. در سال ۲۰۲۱ آمار جهانی مبتلایان حدود ۳۸ میلیون نفر برآورد شده است و حدود ۱.۵ میلیون نفر موارد جدید عفونت در کل دنیا است. همچنین ۶۵۰ هزار نفر هم در این سال به دنبال ابتلا به HIV جان خود را از دست دادند.
شناسایی حدود ۴۴ هزار مبتلا با HIV در ایران تاکنونوی درباره آمار بروز HIV در کشور نیز به ایران اکونومیست گفت: تخمین ما حدود ۵۵ هزار نفر مبتلا است؛ اما آمار تجمیعی که تاکنون میدانیم حدود ۴۴ هزار نفر مبتلای ثبت شده HIV است، ولی همه این تعداد زنده نیستند و در حال حاضر ما حدود ۲۳ هزار نفر مبتلای زنده به HIV در کشور داریم که همه آنها هم تحت درمان نیستند؛ اما کسانی که تحت درمان هستند وضعیت خوبی دارند و بیماری در بدن آنها کنترل شده است. از ۲۳ هزار مبتلای زنده فعلی حدود ۱۶ هزار نفر به مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری رفت و آمد دارند و میتوان گفت که مستمر برای دریافت خدمات درمانی اقدام میکنند.
روند افزایشی آمار زنان مبتلامعاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز ایران، ادامه داد: از حدود ۴۴ هزار نفر مبتلای ثبت شده HIV، حدود ۱۹ درصد مبتلایان زن و ۸۱ درصد مبتلایان مرد هستند. البته به نظر میرسد که درصد مبتلایان زن علیرغم گذشته که تک رقمی بود اکنون در حال افزایش است.
وی درخصوص چرایی افزایش موارد ابتلای بانوان به HIV به ایران اکونومیست اظهار کرد: ممکن است انتقال ویروس حتی در یک رابطه شرعی و قانونی رخ دهد به عنوان مثال برخی افراد به HIV مبتلا هستند بدون آنکه خودشان بدانند و به دنبال رفتارهای جنسی در چارچوب خانواده ویروس را به همسرشان انتقال دهند. البته با افزایش رفتارهای پرخطر، ریسک انتقال HIV هم افزایش مییابد و به این ترتیب مهم است که در صورت روابط جنسی حتما از کاندوم استفاده شود.
وی درخصوص سهم عوامل خطر در بروز HIV با اشاره به افزایش سهم رابطه جنسی محافظت نشده، تصریح کرد: درحال حاضر در آمار تجمیعی HIV (۴۴ هزارنفر از ابتدای ثبت موارد مثبت تاکنون) بالغ بر حدود ۵۸ درصد از افراد از طریق اعتیاد تزریقی، حدود ۲۴ درصد رابطه جنسی محافظت نشده، انتقال از مادر به کودک ۱.۷ درصد و حدود ۰.۲ درصد از طریق فرآوردههای خونی به بیماری HIV مبتلا شدهاند.
او تاکید کرد: زمانی در دهه ۷۰ سهم اعتیاد تزریقی در بروز HIV بالا بود اما به نظر میرسد اکنون دیگر چنین نیست. اگر آمار سالیان اخیر را به تفکیک هر سال بررسی کنیم سهم رابطه جنسی محافظت نشده بیش از اعتیاد تزریقی شده و حدود ۴۶ درصد سهم عوامل را به خود اختصاص میدهد. این به ما هشدار میدهد که باید نگران رفتارهای پرخطر جنسی باشیم.
وی افزود: از سوی دیگر اگر سهم سالیانه اعتیاد تزریقی بویژه در سالیان اخیر را بررسی کنیم درصد اعتیاد تزریقی ممکن است به ۳۰ درصد هم برسد.
بیش از ۵۰درصد مبتلایان در سنین ۲۵ تا ۳۹ سالمعاون پژوهشی مرکز تحقیقات ایدز ایران درباره وضعیت استانها و شهرهای کشور درخصوص بروز HIV، گفت: در این زمینه یک ناهمگنی وجود دارد اما استانهایی که تبادل بیشتری با مهاجرین دارند و استانهای مرزی و یا استانهایی که رفتار اعتیاد تزریقی بیشتری دارند شیوع بیشتری از بیماری را هم تجربه میکنند.
وی درباره میانگین سنی مبتلایان به HIV، بیان کرد: بیشتر مبتلایان (بیش از ۵۰ درصد) بین ۲۵ تا ۳۹ سال هستند.
شرط تولد فرزند سالم از زوجین مبتلا به HIVسیدعلینقی در پایان درخصوص تولد فرزندان سالم از پدران و مادران مبتلا به HIV، به ایران اکونومیست گفت: اگر این افراد به درمان پایبند باشند و ویروس در بدن آنها مهار شده باشد، میتوانند مانند همه افراد جامعه، خانواده و بچه داشته باشند؛ البته باید اقدام به فرزندآوری زیر نظر متخصص زنان و پزشکان مرکز مشاوره بیماریهای رفتاری انجام شود. درحال حاضر در ۳۷ باشگاه مثبت HIV که زیر نظر سازمان بهزیستی است خیلی افراد را میبینیم که زوجین مبتلا به HIV هستند اما فرزندشان بیمار نیست.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: بیماری ایدز ، ایدز ، روز جهانی ایدز ، ویروس ایدز ، بیماری ویروسی ، اچآیوی ، HIV ، بیماری مقاربتی ، اعتیاد تزریقی ، وزارت بهداشت ، بیماری واگیردار ، مرکز تحقیقات ایدز
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: بیماری ایدز ایدز روز جهانی ایدز ویروس ایدز بیماری ویروسی اچ آی وی بیماری مقاربتی اعتیاد تزریقی وزارت بهداشت بیماری واگیردار مرکز تحقیقات ایدز مراکز مشاوره بیماری های رفتاری مرکز تحقیقات ایدز ایران ایران اکونومیست تشخیص و درمان هزار نفر مبتلا درصد مبتلایان اعتیاد تزریقی مبتلایان به HIV انگ اجتماعی رفتار پرخطر مرکز مشاوره حال حاضر مبتلا به HIV رابطه جنسی ابتلا به HIV برای بیمار تحت درمان استان ها ۴۴ هزار بروز HIV
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۹۰۰۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«مه مغزی» عارضه جدید کرونا
به گزارش قدس خراسان، سرفههای خشک، تنگی نفس، تب، کاهش اکسیژن خون و گاهی مرگ، سناریو تلخی بود که در دسامبر ۲۰۱۹ در ووهان چین برای جهان نوشته شد و همه را درگیر کرد؛ اما این همه ماجرا نبود و با پایان همهگیری این بیماری مرگبار، حالا در میان روزمرگیهایمان شاهد تنگی نفس و سرفههای خشک روح و روانمان هستیم که بیصدا در گوشهای از زندگی خزیدهاند، گاه مضطرب و دستپاچه، گاه افسرده و زمانی گیج و منگ روی پاهایی لرزان، جسم خسته و بیجانشان را جابهجا میکنند و حتی در خواب هم آرام و قرار ندارند و با کابوسهای شبانه درگیرند. عواقبی که بیشتر از همه گریبانگیر کادر درمان خط مقدم مبارزه با کرونا شد.
تأثیرات روحی- روانی کرونا بر کادر درمان پررنگتر از بقیه بود
یک عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در این باره به خبرنگار ما میگوید: اگرچه استرس شغلی در همه مشاغل وجود دارد؛ اما در حرفههایی که با سلامتی انسانها مرتبط هستند، این موضوع اهمیت و فراوانی بیشتری پیدا میکند. هرچند کادر درمان، نقش مهمی در حفظ و بهبود سطح کیفی مراقبتهای بالینی و سلامت جامعه ایفا میکند؛ اما این قشر از جامعه به اقتضای وظایف شغلی و شرایط خاص محیط کار در مواجهه با تهدیدهایی هستند که میتواند با اعمال فشارهای شدید روانی، سلامت آنها را در ابعاد مختلف جسمانی، روانی و اجتماعی به مخاطره انداخته و موجب تضعیف عملکرد کاری آنان شود.
۶۰درصد کادر درمان در برخی از جوامع، از فرسودگی شغلی رنج میبرند
دکتر زنیره سلیمی اضافه میکند: شیفتهای کاری فشرده و زیاد، مشاهده رنج و مرگ بیماران، استرس ناشی از بیماری، تصمیمگیریهای بالینی دشوار، مسئولیتهای حرفهای و مراقبت از بیماران از جمله شایعترین عوامل استرسزایی هستند که پرسنل، روزانه در محیطهای بیمارستانی و درمانی با آن روبهرو میشوند و گاهی سلامت روان آنها را به مخاطره میاندازد و گاهی عملکردشان را تحت تأثیر قرار میدهد.
وی با بیان اینکه به دلیل استرس مزمن در این افراد، ریسک بالای بروز اضطراب و فرسودگی شغلی نیز برای آنها در درازمدت محتمل است، عنوان میکند: بر اساس مطالعات صورت گرفته، مشخص شده حدود ۶۰درصد کادر درمان در برخی جوامع از فرسودگی شغلی رنج میبرند.
این روانپزشک یادآور میشود: چنین حوادث تروماتیکی، میتوانند احساس امنیت افراد را کاهش دهند، واقعیت مرگ را به آنها یادآوری کنند و عوارض مضری بر سلامت روان افراد داشته باشند.
سلیمی متذکر میشود: علائم و اثرات روانشناختی منفی این همهگیری از جمله اختلال استرس پس از سانحه، اضطراب، افسردگی، ترس، استرس و مشکلات خواب، فرسودگی شغلی و تغییر عملکرد روزانه در کادر درمان بسیار شایع بود. همچنین برخی ویژگیهای اختصاصی کووید۱۹ مانند همراهی آن با بیماری شدید و مرگ و میر، قدرت سرایت بالا و اینکه بسیاری از مبتلایان بدون علامت هستند، زمینهساز افزایش اضطراب سلامتی در افراد بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه کادر درمان به ویژه جزو گروههای آسیبپذیر در این دوران بیسابقه بودند، میگوید: این افراد به دلیل افزایش احتمال تماس با ویروس در محیط بالینی، در خطر بالاتری برای ابتلا به عفونت بوده و ترس زیادی از انتقال آن به اعضای خانواده و عزیزانشان داشتند. سایر عوامل استرسزا شامل اضطراب سلامتی، طولانی شدن زمان قرنطینه، ناامیدی، نگرانی، درماندگی، خستگی، کمبود لوازم محافظتی، اطلاعات ناکافی و آگاهی محدود از این ویروس، شایعات مختلف در سطح جامعه، ابهام و غیرقابل پیشبینی بودن شرایط، مسائل مالی، باورهای منفی درباره واکسیناسیون و انگ ناقل بودن منجر به کاهش سلامت روان و افت کیفیت زندگی کاری کادر درمان شد.
سلیمی خاطرنشان میکند: در کل میتوان گفت نگرانی از ابتلا به بیماری و مرگ یا انتقال بیماری به خانواده، فشار کاری زیاد، شیفتهای متناوب و ساعت کاری زیاد، نگرانی از کمبود وسایل محافظتی، فشار فیزیکی ناشی از تجهیزاتی مانند ماسک، شیلد و گان، محدود شدن استقلال و دستورالعملهایی که موجب افزایش کار و نبود فراغت و مرخصی برای آنها میشد، نگرانی از ناتوانی در انجام درست کارها، مواجهه با خشم و پرخاشگری بیماران و خانوادههایشان، مواجهه با مرگ بیماران و سوگواری خانوادهها، تنش و نگرانی در مورد مدیریت امور خانواده، مواجهه با انگ بیماری و طرد شدن به خاطر کار در محیط پرخطر، همه و همه موجب فشار مضاعف روانی بر کادر درمان شد تا جایی که هنوز هم با گذشت چند سال از همهگیری کرونا برخی افراد درگیر مشکلات روحی ناشی از آن هستند. به خصوص افرادی که سوگوار شدند و عزیزانشان را از دست دادند؛ چراکه اغلب در آن شرایط امکان برگزاری مراسم عزاداری به صورت کامل وجود نداشت و این افراد سوگ حل نشده دارند و برخی همچنان به ما مراجعه میکنند و تحت درمان هستند.موضوع سوگ پایان نیافته و تبعات آن در کادر درمان خیلی پررنگتر بود.
بروز اختلال شناختی در ۴۵ درصد افرادی که کرونا را تجربه کردند
وی متذکر میشود: اختلالات شناختی ناشی از کرونا یکی از تبعات این بیماری بود. ویروس کرونا میتواند تأثیرات مخربی روی مغز انسان داشته باشد به طوری که سبب مشکلات حافظه، تمرکز، نقص توجه و سایرعملکردهای شناختی مغز میشود. این مشکلات شناختی حتی در افرادی که بیماری خفیف کووید را تجربه کردند نیز دیده میشود.
سلیمی ادامه میدهد: در ۴۰ تا ۴۵ درصد افرادی که مبتلا به کرونا شدند، اختلال شناختی بروز کرده و ۲۷ درصد افرادی که دچار این بیماری شدند، عملکرد حافظه و توان مغزیشان به وضوح دچار افت شده است. این اختلال در برخی بیماران بهبود یافته شدید بوده به طوری که پس از مدتها هم که دوباره مورد بررسی قرار گرفتند، تغییر چندانی در عملکرد شناختی آنها رخ نداده بود.
این استاد دانشگاه تشریح میکند: اختلالات شناختی طیف وسیعی دارد و از یک مشکل کوچک در حافظه و تمرکز و نقص توجه تا بیماریهای سنگین و جدی مانند آلزایمررا در بر میگیرد. در واقع افرادی که به کووید مبتلا میشدند به خصوص افراد جوان، وقتی پیش ما میآمدند، اظهار میکردند حافظهشان مثل قبل نیست و نمیتوانند تمرکز کافی در انجام کارها داشته باشند.
بروز اختلال خواب در ۷۰ درصد افراد
این روانپزشک اضافه میکند: بیماری کرونا عملکرد اجرایی مغز را تحت تأثیر قرار داده؛ یعنی علاوه بر تأثیر مستقیمی که ویروس بر سلولهای مغز گذاشت، اختلال خوابی که ایجاد میکرد موجب تشدید اختلال شناختی میشد تا ۷۰ درصد بیماران کووید به ویژه در کادر درمان دچار اختلال خواب شدند و با علائم بیخوابی، پرخوابی، خوابآلودگیهای روزانه، کابوسهای شبانه و خوابهای منقطع به ما مراجعه میکنند.
سلیمی تشریح میکند: کووید در مناطق مهمی از مغز سبب تسریع پیری سلولهای مغزی میشود و احتمال خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و عصبی مانند آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماریهای شناختی را افزایش میدهد. ما به وضوح دیدیم سالمندان و افرادی که بیماری زمینهای داشتند، دچار اختلالات شناختی جدی و مزمن شدند، به خصوص علائم آلزایمر تشدید شد.
وی میگوید: دربیماران آلزایمر مراجعهکننده، پس ازهمهگیری کووید، عواملی همچون قرنطینه کرونا و کاهش روابط اجتماعی و رفت و آمدهای حضوری، سبب تشدید علائم شناختی شده بود. در افرادی که بر اثر کرونا بستری میشدند، مشکلات شناختی خیلی واضحتر از بقیه بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در ادامه به یکی دیگر از تبعات کرونا اشاره و اظهار میکند: کرونای طولانی علائمی شبیه سندرم مزمن دارد و بسیاری از افرادی که کووید را از سر گذراندند، به سندرم خستگی بعد ویروس مبتلا شدند که شامل مجموعهای از علائم است؛ علائم و نشانه هایی که پس از بهبود بیماری کرونا در افراد بروز کرد و آنها را برای هفتهها، ماهها و حتی سالها درگیر خستگی و دردهای مزمن، احساس مهمغزی، تنگی نفس و اختلال در حافظه و توجه و افسردگی کرد. بروز این نشانهها در خانمها، افرادی که سن بیشتر یا بیماری زمینهای داشتند، بیشتر بود و با استراحت هم برطرف نمیشد البته خیلیها با گذشت زمان به تدریج بهبود یافتند.
بروز مهمغزی در ۳۰ درصد افرادی که به کووید ۱۹ دچار شدهاند
سلیمی عنوان میکند: حدود ۳۰ درصد افرادی که به کووید۱۹ دچار شدهاند، یک وضعیت روانشناختی طولانی با عنوان مهمغزی را گزارش کردهاند؛ این اختلال شامل علائم کاهش و ضعف حافظه و مشکل در تمرکز است و توضیحی که بیماران در مراجعه به ما داشتند این بود که انگار وضوح ذهنیمان کم شده، فعالیتهای روزانه را فراموش میکنیم، در انتخاب کلمات مشکل داریم و وقتی میخواهیم صحبت کنیم، در به یاد آوردن کلمات مشکل داریم. احساس سردرگمی و کند پیش رفتن کارهایی که پیش از این به راحتی و در زمان کمتری انجام میشد، آشفتگی افکار، کاهش انرژی، بیحسی عاطفی و تغییرات خلق و خو از دیگر نشانههای مهمغزی است. در واقع مهمغزی روی حافظه، تمرکز و عملکرد روزانه فرد اثر میگذارد و متأسفانه در برخی افراد هنوز پس از گذشت یکی دو سال از تمام شدن همهگیری کرونا همچنان علائم با شدت و ضعف گزارش میشود، به ویژه در کادر درمان چون استرسهای روزانهشان بیشتر است.
وی ادامه میدهد: ما در گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد چندین مطالعه درخصوص اثرات کرونا بر بروز یا تشدید اختلالات روانی و شناختی داشتیم و نتایجی که بدست آمد، خیلی شبیه نتایج مطالعات بینالمللی بود. در پژوهشی که داشتیم متوجه شدیم کادر درمانی که در خط مقدم مبارزه با کرونا کار میکردند بیشتر در معرض اضطراب کرونا، اضطراب سلامتی، افت کیفیت زندگی، افسردگی و استرس مزمن قرار داشتند. همچنین کادر درمانی که ساعات بیشتر و شیفتهای متوالیتری در بخشهای کرونا کار کردند، نسبت به افرادی که در بخشهای کمخطرتر فعالیت داشتند، مشکلات روانشناختی بیشتری را تجربه کردند. در تمام پرسشنامهها و مصاحبههایی که در این پژوهش انجام دادیم، فرسودگی شغلی کادر درمان نسبت به سایر پرسنل غیر درمان، بسیار بیشتر بود.
خبرنگار: مـعصومـــه مؤمنیــان